"Laleczka"

  

Laleczka niby idealna – piękna
W sukience na parapecie
Nóżkami grzejnika sięga
Spogląda na półkę
Gdzie zabawek sterta
Pragnie dotknąć ich
Lecz rączkami nie sięga
Porcelanowa laleczka niby maleńka
Samotnie siedzi ku wolności sięga
Tak siedzi opuszczona przez dziewczynkę
Jej sztuczne serduszko pęka
W kawałki niewielkie
Ze szklanych oczy czasem łza popłynie
Jej piękne włosy wkrótce kurz przykryje
Wspomina jak sukienkę jej szyła
Dlaczego zostawiła zapomniała nie wróciła
Obok pozytywka melodie puszczała
Laleczka lekko się uśmiechała
Wstała chciała wrócić do dziewczynki
Upadła i się rozbiła
Z jej oczu łza poleciała
Laleczki już nie ma
Kochała – lecz ta druga osoba
o tej miłości … zapomniała