"Opiekun siedmiolatki"

Szedłeś dziś – widziałam.
Tak powoli lecz rozsądnie.
Szedłeś już zmęczony
W swoim wieku pogrążony.
Twoje ręce dziś zsiniałe,
Trzymały te ciężką siatkę.
Idąc w stronę domu,
Powoi i ociężale.
Spojrzałeś, nie widziałeś ,
Może nie rozpoznałeś,
Siedmiolatki, która pamięta
Jak o blat się opierałeś,
Czarną kawę popijałeś.
Obok stało mleko,
Które zawsze nam dawałeś.
Pamiętam, tysiące puzzli,
W pokoju na podłodze.
Pamiętam tego Kopciuszka,
W nieskończonej trwodze.
Plac zabaw i śmieszne pozy na ławce,
Codzienna zabawa,
Czytanie książek,
To jest mojej pamięci zalążek.
 Dziś ta przyjaźń zanika
A pamięć postarzała.
Chodź mnie nie pamiętasz
- W sercu
Twoja twarz pozostała.
Jedyny dałeś mi uśmiech,
Jedyny szczęście w zabawkach,
Jedyny radość w cyferkach,
Dałeś mi miłość,
O której moja matka, dalej
- Nie pamięta.





                                          Do M.

"Człowieku nieszczery"

Dedykuje go osobie, która kiedyś w moich oczach była zupełnie innym człowiekiem, dziś zaś
nawet nie wiem czy on sam siebie poznaje. Mam nadzieje, że się domyśli, że to o niego chodzi i się opamięta.


Człowieku!
Przekaz mam prosty
Jesteś jak dziecko
Chodź wiekiem dorosły
Dlaczego innym
Wymierzasz chłosty?
Sam nie idealny
Lecz za bardzo prosty
Uważasz innych za gawiedź
A sam niczym skazaniec
Błądzisz  w nicości
Kłamstwa i bezsilności
Straciłeś dar godności
Więc szukasz błędnej litości
Zgubisz się w swej hojności
Mówię Ci to ja
- człowiek z krwi i kości,
Który w Twoich oczach jest
niczym  dla ludzkości
Boisz się mojej szczerości
Więc kłamiesz
A powiesz chodź trochę
W ostateczności?
To ma być Twój klucz do wolności
Gruntem kłamstwo
Lecz podporą pieniądze i zazdrość
Taką obrałeś sobie  mentalność
Gratuluję! Lecz  w przyjaźni
Tym dużo nie zwojujesz
Bo przyjaźń to nie pieniądze
Czy bzdurne rewolucje
Przyjaźń to walka o ludzkie uczucie
I szczerość której tobie nad wyraz brakuje