"Dzieciństwo"

Motyl, który łaknie życia w kwiecie, 

Kolorowy, piękny, delikatny 

A przede wszystkim, rzeczywisty. 

Schwytany i zniewolony, 

Przez nic innego niż niewinność. 

Te malutkie dłonie stworzyły więzienie. 

Brak trucizny.

Brak pazurów. 

Brak – skrzydeł. 

Tych skrzydeł, które 

Zostały barbarzyńsko wyrwane 

Przez te malutkie palce niewinności. 

Piękny pył pokrył całą skórę, 

Jak życie, które zanika w ziemi. 

Brak nadziei. 

Brak siły. 

Brak chęci. 

I śmiech radości w tle,

Który może bądź nie może

Usłyszeć ten motyl,

Który bezwładnie spada w otchłań 

- mrowiska.

Schwytany przez tysiące

Mikroskopijnych szczypiec,- umiera.